Atmosfera je oblastju okolo Zemli, gde plyn sę vračaje s planetoj kakto jedino cělo. Atmosfera prehodi v medžuplanetny prostor postųpno, v ekzosferě na vyšině 500-1000 km od povrhni Zemli.

Soglasno medžunarodnomu izznačenju, granica atmosfery prohodi po linji Karmana (100 km), vyše ktoroj samolety ne mogųt letati. NASA korysta inu granicu, (400 000 futov), gde šattly preključahu korystane silnikov pri manevrah na korystane kridl za planirane (polet).

Atmosfera Zemli ima nastųpni čęsti:

Planetarny pograničny sloj: 1-2 km od povrhni, svojstvy i kondicja prěmo zavisi od reljefa.

Troposfera: prvy sloj atmosfery (do 10 km v pripolarji, do 12 km v srednyh širinah, do 16 km v tropičnyh/ekvatorialnyh širinah), zimoj sloj je po-nizkym, než lětom. Ovy sloj sodrži do 80% masy vozduha i do 90% masy vodnago para. Večina oblakov, ciklony, anticiklony sę pojavljajųt v troposferě. Harakteristikoj troposfery je sniženje temperatury s rostom vysoty.

Tropopauza: oblastj atmosfery, gde sniženje temperatury s rostom vysoty prestaje.

Stratosfera: Vtory sloj atmosfery Zemli (do 50 km), ima dva podsloja: nižny (do 25 km), gde temperatura malo raste, i vrhny (do 50 km), gde temperatura vyrastaje do 273K. V ovomu sloju sę razměščaje ozonovy sloj, ktor obranjaje planetu od ultrafjoletovago světla.

Stratopauza: oblastj atmosfery do 55 km, gde temperatura hrani teplostj okolo 273K.

Mezosfera: Treti sloj našej atmosfery (do 100 km), granica zavisi od sezona i zemlepisnoj širiny, temperatura snovu sę ponižaje s rostom vysoty. Glavna harakteristika oblasti – lučny prenos tepla. Takože fotohimični procesy, ktory poradžajųt svobodni radikaly, vozbudženi molekuly itd. poradžajųt svěčenje atmosfery.

Mezopauza: Prehodna oblastj s minimumom temperatury v -90 gradusov Celsja (183K).

Linja Karmana: Uslovna granica kosmosa i atmosfery.

Termosfera: Četvrty sloj atmosfery Zemli (do 800 km). Temperatura sę povyšaje do 1500K (do 200-300 km), a poslě ostana stalojų do konca sloja. Pod Slnečnojų radjacjej i kosmičnym světlom sę tvori jonizacja vozduha (polarno sjanje). Vrhna granica sloja zavisi od dnešnoj aktivnosti Slnca, v periody Slnečnago maksimuma termosfera sę širi, v periody minimuma – sę nizi.

Jonosfera: oblastj atmosfery, gde jestvujųt svobodni jony. Kako kazano vyše, ova oblastj leži v vrhnej mezosferě, mezopauzě i termosferě. Protivu jonosferě govoręt o neutrosferě, gde svobodnyh jonov ne imaje: to je nižnejų čęstju atmosfery od troposfery do mezosfery.

Termopauza: oblastj atmosfery, gde sę prekračaje poglščenje (absorbirane) Slnečnago světla i temperatura ne sę měni odnosno vysoty.

Ekzosfera: Poslědny, pęty sloj atmosfery Zemli (od 1000 km), zona razsěivanja. Plyn v ekzosferě juž je tako razrěžen, že čęsticy utěkajųt v medžuplanetny prostor (dissipacja).

Na vyšině 2000-3500 km ekzosfera prehodi v bližnekosmičny vakuum, ktor ima rědki čęsticy medžuplanetnago plyna i materji (kometnago i meteornago porodženja), a takodže Slnečna i Galaktična radjacja.

Dnešna nauka mysli, že naj-vrhna čęstj ekzosfery Zemli (geokorona) dostiga 100 radjusov Zemli (640 000 km), čto je blizko v 1.5-2 kratno daljej než prostor od Zemli do Luny.